Piet van der Eng
Petrus
“Rots”… staat voor betrouwbaarheid én standvastigheid.
We noemen hem Piet. Voor ons was het “pa”.
Pa was duidelijk én aanwezig. Je wist wat je aan hem had. Zijn standvastigheid was duidelijk. Zijn betrouwbaarheid was altijd aanwezig.
Altijd keurig in de kleren. Blauw overhemd… stropdas… colbert…
Minder goed in rekenen, maar je kon wel op hem rekenen. Met een duidelijk handschrift…
Taal was zijn ding… heldere taal, duidelijke taal. Soms cryptische taal…
Puzzelen hield hem scherp van geest…
Een man met een heldere kijk op het leven. Wist precies wat er gaande was. Kende iedereen bij naam…
Wars van onenigheid… net als zijn vader… mijn opa.
Trots op zijn vrouw, zijn kinderen, de kleinkinderen én achterkleinkinderen… Respectvol naar schoonzoons en schoondochter… naar andere mensen.
Met een uitgesproken dankbaarheid voor de zorg… Waar hij oprechte bewondering voor had…
Hij heeft er alles uitgehaald… 98 jaar nog net geen 99. Dat verbaasde hem zelf ook. Uiteindelijk met een duidelijk “Het lijf is op. Ik heb een mooi leven gehad… Nu hoeft het niet meer.”
Zo passen de stukjes in elkaar…
“Pa, jou laatste stukje is gelegd”…
Wij puzzelen nog even door.